بررسی تاثیر رویکرد آموزش نمونشی در بهبود عملکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی اسپاستیک ۳ تا ۶ ساله در موسسه توانبخشی ولیعصر (عج) تهران

هدف: فلج مغزی اختلال ی غیر پیشرونده در وضعیت و حرکت بدن می باشد که در اثر علل مختلفی ایجاد می شود. رویکردهای توانبخشی مختلفی در این کودکان از جمله، رویکرد آموزش نمونشی به کار می رود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر رویکرد آموزش نمونشی در بهبود عملکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی اسپاستیک 3 تا 6 ساله با هوشبهر طبیعی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع شبه تجربی و مداخله ای (قبل و بعد) بود که روی 20 کودک فلج مغزی اسپاستیک 3 تا 6 ساله­ی در دسترس که شرایط ورود به مداخله را دارا بودند انجام شد. به منظور تعیین میزان هوشبهر کودکان از مقیاس هوشی وکسلر، و برای تعیین عملکرد حرکتی درشت قبل وبعد از مداخله از آزمون نرم افزاری gmfm-66 استفاده شد رویکرد آموزش نمونشی در یک برنامه 36جلسه ای (5 روز در هفته و هر جلسه روزانه 2 ساعت) برای کودکان انجام شد. یافته ­ها: اختلاف معنی ­داری در عملکرد حرکتی درشت بعد از انجام مداخله درمانی دیده شد (p=0/003). ارزیابی وضعیت قبل و بعد در هر یک از سطوح عملکردی نشان داد که بیشترین تاثیر آموزش نمونشی، در آزمودنیهای سطح iii می با شد . مقایسه سطوح از لحاظ عملکرد حرکات درشت نتیجه معنی داری مبنی بر تفاوت آنها نشان نداد(p=0/466). نتیجه گیری: رویکرد آموزش نمونشی باعث بهبود عملکرد حرکتی درشت می­گردد و در تمامی سطوح عملکردی حرکات درشت کاربرد دارد.